تبریز صدا

نمیکشن منو دردا ، همین دردای دلتنگی

صبوریای دل با من ، به من برگشتنت با تو 

چه قدر دوری ازم عشقم ، چه قدر راه ازم تا تو 

رهام کن از هجوم درد ، از این تنهایی هرزه 

به دلتنگی من برگرد ، به دنیایی که بی مرزه 

کشنده اس زهر تنهایی ، که من هر لحظه می نوشم 

همین لحظه منو دریاب ، بیا برگرد به آغوشم 

بدون تو یه آواره ام ، اسیر صد تا دیوارم 

تا وقتی که نفس باشه ، به داشتنت امیدوارم

پرم از حس دلتنگی ، از اشک و گریه بسیارم 

از هر چی بین ماست خسته ام ، از این دیوارا بیزارم 

ولی بازم یه دیوونه ام ، تویی عشقم همه جونم 

تا روز مرگ من جز تو ، به هیچ کس دل نمیسپارم 

اگه حتی به من عشقی ، نداشته باشی ممنونم 

به روز مرگ من باعشق ، تا پای جون دوست دارم